Tijdelijke opvang asielzoekers in Breda. Wat ging hier allemaal aan vooraf?
Ongeveer tien dagen geleden werden we gebeld door wethouder Arjen van Drunen waarin hij ons informeerde over de tijdelijke huisvesting van asielzoekers voor een periode van 6 weken aan het Breepark. Het zou gaan om 500 plaatsen waarvan niet zeker zou zijn of deze allemaal bezet zouden worden maar we moesten wel met deze aantallen rekening houden. Het zijn hoofdzakelijk mannen maar ook vrouwen en kinderen vanaf 12 jaar. Zowel veiligelanders als mensen die daadwerkelijk zijn gevlucht voor oorlog en geweld.
Daarnaast werd ook hier duidelijk dat het niet zozeer zou gaan om de discussie of we opvang bieden maar hoe, waar en hoelang. Zeker met de spreidingswet in aantocht, die er naar verwachting spoedig zal komen, is inspraak niet mogelijk en op geen enkele wijze tegen te houden. Gelukkig zou er een beeldvormende sessie worden ingepland om onze vragen hierover te stellen. Want vragen hadden we natuurlijk. Dit plan wekt natuurlijk vele vragen op en daarmee ook vele zorgen over de mogelijke risico’s. We waren dan ook zeer benieuwd naar de beantwoording op onze vragen hoe het college deze zorgen en risico’s afdekt.
Informatiebijeenkomst Breepark: Wat staat ons allemaal te wachten?
Afgelopen dinsdagavond werden wij net zoals alle omwonenden en gevestigde ondernemers binnen een straal van 2,5 km uitgenodigd bij een informatiebijeenkomst op de desbetreffende locatie. Tijdens deze avond was vrijwel de gehele LPF-fractie aanwezig om first-hand de informatie op te halen over deze tijdelijke opvang. Wat ons al eerste opviel was de enorm lage opkomst. Een duidelijker signaal van het lage vertrouwen van inwoners in de (lokale) politiek gaan we niet krijgen. Naast diverse partijen uit de Bredase gemeenteraad waren er nauwelijks inwoners of ondernemers te bekennen. Er is valt nog veel te herstellen aan dat vertrouwen, dat werd weer eens heel duidelijk.
Onze vragen waren met name gericht op de impact op het leven van inwoners en ondernemers in de nabije omgeving en hoe deze mensen gereageerd hebben op de tijdelijke opvang. De reacties waren niet overwegend positief. De nabij gelegen ondernemers hebben allemaal begrip voor de situatie maar maken zich zorgen om hun bedrijf, hun producten, hun omzet en de veiligheid van personeel. Inwoners hebben vaak ook wel begrip voor de situatie maar maken zich wel degelijk zorgen om hun veiligheid en de leefbaarheid in de buurt. Deze zorgen zijn natuurlijk niet uit de lucht komen vallen, maar zijn gebaseerd op incidenten in en rondom AZC’s in het land, maar ook daarbuiten. Er zijn genoeg voorbeelden te noemen die deze zorg onderschrijven.
De antwoorden op onze vragen waren eerlijke antwoorden en die zijn niet per definitie altijd de antwoorden die je wil horen of geruststellend zijn. Maar daarmee werd wel duidelijk wat we in Breda aan het doen zijn en wat we mogen verwachten. Bijvoorbeeld onze vraag of er naast een tijdelijke opvang ook een permanente invulling komt werd geantwoord dat die kans 100% aanwezig is. Een duidelijk antwoord waar wij als LPF Breda niet blij mee zijn, en vooral omdat we hier niets over te zeggen hebben. Daarnaast hebben we vragen gesteld over wat er met deze mensen gaat gebeuren na deze 6 weken, en hoe intern zaken geregeld zijn zoals geestelijke gezondheid, zorgverlening, veiligheid en voorzieningen om een compleet beeld te krijgen van de situatie en de plannen. Ook kregen we een rondleiding door het pand en we hadden dus een goed duidelijk beeld, en dat was niet overwegend een wenselijk beeld.
Geen inspraak door dwingende maatregelen kabinet geeft ongemakkelijke discussie
Op naar de raadszaal, want we hadden natuurlijk nog wel wat vragen aan de wethouder. Ook al is het een vrij ongemakkelijke discussie geworden door de aankomende spreidingswet. Het is alsof je met de rug tegen de muur gedwongen wordt iets te accepteren, waarbij elke vorm van kritiek zinloos wordt geacht en de democratie op dit vlak nagenoeg is verdwenen. Het enige waar je als partij nog iets over kan inbrengen, is op welke wijze en op welke locatie invulling wordt gegeven aan deze verplichting. Een vreemde situatie als voor partijen en volksvertegenwoordigers vooraf al wordt bepaald wat het resultaat is en er alleen over randzaken kan worden gedebatteerd en zelfs dat kan dan slechts in beperkte mate. Als raad waren we gelukkig in staat om deze sessie te voeren waarbij we openhartig onze vragen konden stellen aan de wethouder, ook al sta je qua idealen en standpunten ver van elkaar vandaan. Dat is namelijk ook Breda. De antwoorden van de wethouder waren duidelijk en transparant, maar ook hier niet in alle gevallen het antwoord waar je als LPF op zit te wachten.
Aan de andere kant was natuurlijk niet alles bar en boos. Een van de positieve elementen die wij konden ontdekken was het feit dat het college heeft bewezen dat het soms dingen wel snel kan nadat we gezien hadden wat er aan voorzieningen voor deze mensen was gerealiseerd in nog geen 2 weken tijd. Dat is eerlijk gezegd natuurlijk wel een compliment waard. Helaas vervaagt deze in het totaalbeeld der onvermijdelijkheden en blijven er vele risico’s over die men niet denkt te kunnen voorkomen, zorgen die kennelijk niet kunnen worden weggenomen en veiligheid die niet volledig kan worden gewaarborgd. Er wordt weliswaar flink ingezet op beveiliging, begeleiding en verzorging maar zonder garanties of toezeggingen. Wij weten natuurlijk ook dat er geen 100% zekerheid bestaat, maar we zijn van mening dat met deze werkwijze er alleen sprake is van pleisters blijven plakken achteraf en er onvoldoende wordt ingezet op preventie en zorg om incidenten te voorkomen aan de voorkant. Als men dan hoog opgeeft over “verantwoordelijkheid nemen” en men doet dat op de meest “onverantwoordelijke manier” zoals dat hier het geval is, zullen de incidenten gemiddeld eerder toenemen en daarmee ook de zorgen van inwoners wat overigens dan ook terecht is.
Waar hebben we dan nog wel invloed op?
Zoals wij u in de inleiding reeds verkondigden is het niet zozeer de vraag of we meewerken aan het realiseren van opvang maar eerder hoe en waar. Zeker met de spreidingswet in het achterhoofd is inspraak op het wel of niet verlenen van tijdelijke of permanente opvang niet ter sprake. Deze is namelijk door dit kabinet met deze aankomende wet het zwijgen opgelegd en daardoor kan alleen besproken worden “hoe” we aan deze opgelegde verplichting vorm en richting geven en “waar” dit gebeurt. Onze speerpunten op dit onderwerp zijn dan natuurlijk gericht op zaken waar we wel invloed op hebben zoals de veiligheid en leefbaarheid in ons Breda en omliggende dorpen, hoe u bijvoorbeeld als inwoner hierover geïnformeerd wordt en betrokken wordt bij deze plannen.
Hoe zit dat dan precies met die spreidingswet?
Het wetsvoorstel, de Wet gemeentelijke taak mogelijk maken asielopvangvoorzieningen, ook wel bekend als de spreidingswet heeft drastische gevolgen voor ons land, onze provincie en dus ook ons Breda. Laten we eerst eens teruggaan naar hoe we nu eigenlijk überhaupt in deze situatie zijn beland. Op 30 maart vorig jaar kreeg het kabinet een brief van het veiligheidsberaad en alle commissarissen van de koning met het verzoek een passend juridisch instrumentarium te creëren om de druk van de vluchtelingenstroom op de samenleving gelijkmatig over het land te verspreiden. Staatssecretaris Eric van den Burg informeerde de kamer op 12 april 2022 dat hij dit in overleg met medeoverheden gaat verkennen en indien nodig uitwerken tot een passend voorstel. Echter, in de brief van deze staatssecretaris van 21 april 2022 veranderde het woordje “passend” in nog geen 10 dagen tijd in het woordje “dwingend”. Bijzonder hoe snel dat kan gaan. Op 8 juli vorig jaar werd de kamer dan ook geïnformeerd over de verkenningen inzake deze dwingende maatregelen.
En toen was het 8 november 2022. Het wetsvoorstel was gereed en ter consultatie ingebracht. Dit betekent dat men advies over het wetsvoorstel kan indienen. Het wetsvoorstel werd ingediend samen met een memorie van toelichting. Dit is een leesbaardere uitleg van het voorstel zelf.
Welnu, het wetsvoorstel, wat houdt deze beoogde wet nu eigenlijk in? Deze wet wil een einde maken aan de vrijwillige basis van gemeenten bij het bieden van opvanglocaties voor vluchtelingen aan het COA. Met dit wetsvoorstel zullen gemeenten worden verplicht locaties voor een AZC te realiseren. Op 25 mei 2022 heeft het kabinet per brief aan de Tweede Kamer bericht dat een gezamenlijke aanpak van de opvang en een andere manier van werken van alle ketenpartners noodzakelijk is. De basis hiervoor ligt in de Uitvoeringsagenda Flexibilisering die in mei 2020 vastgesteld is aan de Landelijke Regietafel Migratie.
Op dit moment bestaat er geen wettelijke verplichting van gemeenten om hier medewerking aan te geven, en regelmatig weigeren gemeenten dan ook om opvang voor vluchtelingen te realiseren. De redenen zijn bekend en begrijpelijk. Vaak is er sprake van veel zorgen rondom veiligheid, leefbaarheid en draagvlak bij de inwoners. Mede hierdoor loopt de hele asielketen vast en is er sprake van een asielcrisis. Het kabinet erkent hiermee dat het huidige asielbeleid faalt en is er maar 1 remedie. Dwang. Het is dus niet de vraag of er opvang wordt gerealiseerd in de gemeente, zoals in Breda, maar wel inzake waar en hoe deze plicht wordt ingevuld.
- Hoe werkt het precies?
Eens in de twee jaar wordt voor 1 februari bekend gemaakt aan hoeveel opvangplaatsen voor asielzoekers in de daaropvolgende twee jaren naar verwachting behoefte zal zijn. Vervolgens wordt op provinciaal niveau een vertaling gemaakt waarin de toekomstige behoefte aan opvangplaatsen over een aantal gemeenten wordt verdeeld. In deze fase, van het komen tot 5 een verdeling is een belangrijke rol weggelegd voor de provinciale regietafels (PRT’s). Deze worden gecoördineerd door de commissarissen van de Koning en doen verslag aan de Minister van Justitie en Veiligheid welke een finaal besluit neemt.
- Bonus bij actieve medewerking
Indien gemeenten deze duurzame opvangplaatsen aanhouden of creëren kan hiervoor een zogeheten specifieke uitkering worden verstrekt. Deze uitkering kan door de gemeente besteed worden aan een ander doel dan de opvang van asielzoekers en zijn een aanvulling op de reële compensatie van de extra kosten voor gemeenten voor het mogelijk maken van de opvangvoorzieningen voor asielzoekers. Dit zien we dus ook in de praktijk gebeuren via de tijdelijke opvang asielzoekers op Breepark.
- Ingrijpen bij weigering medewerking
Indien gemeenten weigeren aan deze verplichting mee te werken of door toedoen van externe partijen niet mee kunnen werken bestaat er voor gemeenten een meldplicht aan de toezichthouder waarna er vervolgens zal worden ingegrepen en indien nodig worden geëscaleerd naar het rijk zodat alsnog aan deze verplichting zal worden voldaan.
Advies Raad van State
De Raad van State, de belangrijkste adviseur over nieuwe wetgeving, noemde de wet ‘onnodig complex’. Ook gemeenten en provincies zijn zeer kritisch en vrezen een onuitvoerbare wet. Omdat het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) afhankelijk is van de vrijwillige medewerking van gemeenten om opvangplaatsen te realiseren, en gemeenten dit vaak weigeren heeft Raad van State op 1 februari het advies gegeven om permanent dit aan gemeenten dwingend per wet op te leggen. Dit heet ook wel de spreidingswet.
Als gemeenten vrijwillig actief opvangplaatsen aanbieden komen zij in aanmerking voor extra geld. Een aantrekkelijke financiële bonus om de gemeentekas mee aan te vullen. Vervolgens worden de overige plaatsen verdeeld over de gemeenten. Wat hierdoor dus wordt gerealiseerd is competitie, een concurrerend systeem die gemeenten juist tegen elkaar op zet en niet bijdraagt aan de solidariteit onderling. Het wetsvoorstel is daarnaast erg onduidelijk. Het is met name erg onduidelijk wat nu precies de rol is van de provincie en het COA hierin en in welke termijn gemeenten de opvang moet realiseren.
Tot slot
De spreidingswet zal 25 mei a.s. worden besproken tijdens het rondetafelgesprek en op 1 juni in een besloten commissievergadering worden behandeld.
Better safe than sorry. Risico's ook aanpakken aan de voorkant en niet alleen achteraf
Risico’s voorkomen aan de voorkant om onze veiligheid te waarborgen
Als we dan kennelijk geen inspraak meer hebben over het wel of niet realiseren van opvang voor vluchtelingen laten we dan in ieder geval pleiten voor het waarborgen van onze veiligheid en de leefbaarheid in onze stad door in te zetten op geestelijke gezondheidszorg aan de voorkant en niet alleen het pleisters plakken door middel van politie en handhaving, maar de kern van deze problematiek preventief aan te pakken. Op dit moment wordt er weliswaar veel capaciteit en dus geld vrijgemaakt op het gebied van beveiligingspersoneel, coaching en zorg die door diverse gerenommeerde partijen wordt uitgevoerd, als er te weinig wordt ingezet op mentale zorg blijft het reactief handelen en lopen voortdurend achter de feiten aan.
De mensen die daadwerkelijk gevlucht zijn voor oorlog en geweld hebben allemaal een rugzakje. en worden met dit asielbeleid het hele land rond geklotst van AZC naar AZC, en als ik de COA-medewerker die bij ons aan tafel zat mag citeren “hun emmer zit al vol”. Met andere woorden er hoeft maar weinig fout te gaan voor we weer een incident te pakken hebben. Het gedrag kan zowel naar buiten gericht zijn met agressie en geweld of erger, maar ook de mensen die niet meer praten, die niets meer zeggen, die je niet hoort, zijn misschien wel een hoger risico.
We stelden de vraag in hoeverre deze mensen psychische hulp krijgen. Er wordt weliswaar een zorgindicatie afgegeven maar vaak wordt er niet ingegrepen en krijgen zij niet de juiste hulp die nodig is. Dat vinden wij schokkend. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar vluchtelingen uit Syrië. Mensen die gevlucht zijn door het regime van Bashshar El Assad. Sinds de Arabische lente in 2011 zijn er talloze Syriërs gevangen gezet, gemarteld en/of verkracht en dit is niet gestopt tot op de dag van vandaag. Veel ex-gevangenen zijn het land ontvlucht waarvan er nu 10.000-en in Nederland verblijven, met datzelfde rugzakje, zonder geestelijke hulp of ondersteuning. Ook in onze AZC’s is 1 op de 6 Syriërs een ex-gevangene van Assad tot op dag van vandaag. En dit is alleen nog maar Syrië.
Dit heeft tot gevolg dat deze mensen niet integreren, niet kunnen bijdragen aan onze samenleving, vaak in ziekteverzuim belanden, met uiteindelijk op een flat of in een Vinex wijk wonen en leven van de bijstand. Deze mensen krijgen geen hulp, hun problemen worden alleen maar erger en daarmee is het ook ons probleem geworden. Een groeiend risico dat zich gedraagt als een tikkende tijdbom die onze samenleving vergiftigd. En dan laten we alle andere uitdagingen zoals op het gebied van culturele, religieuze, ethische en sociaal-maatschappelijke verschillen nog volledig buiten beschouwing. Dit heeft niet alleen impact op deze mensen maar ook op hun kinderen.
Want ook zij krijgen niet de aandacht die zij verdienen en missen vaak hierdoor de juiste basis voor de toekomst en belanden dus regelmatig op plekken waar je geen enkel kind wil vinden zoals criminaliteit, prostitutie of extremisme. Dit is niet de toekomst die wij willen zien. Voor niemand. Deze mensen worden namelijk ons land binnengehaald en overal en nergens rond geklotst van AZC naar AZC, van kamer naar kamer, zonder hulp maar met een trauma, met angst, met agressie met geweld. Dit is levensgevaarlijk en onverantwoord. Het is dan ook niet voor niets dat NIOD, de universiteit van Amsterdam en diverse erkende psychotherapeuten de noodklok luiden. Uiteindelijk worden deze mensen namelijk ook ergens statushouder. Dat kan bijvoorbeeld zomaar in Breda zijn, bijvoorbeeld bij de geplande tijdelijke woningen. Het belang dat we aan de voorkant investeren in goede geestelijke gezondheidszorg is direct investeren in de veiligheid van onze inwoners en de leefbaarheid van onze wijken.
Niets is zo permanent als een tijdelijke regeling
Nu spreken we weliswaar over een situatie waarbij vluchtelingen tijdelijk worden opgevangen. Dit is echter slechts het begin. Dit is niet iets eenmaligs, maar de voorbeschouwing op een permanente situatie waarbij vluchtelingen worden opgevangen in Breda in een of meerdere AZC’s. Dit betekent een ingrijpende verandering binnen onze gemeente en mogelijk ook in uw nabije leefomgeving. We maken ons hierom zorgen over de veiligheid van onze inwoners, de leefbaarheid van onze wijken en daarmee ook uw toekomst voor de komende jaren. Met de spreidingswet op komst is de kritische houding, feitelijke benadering en scherpzinnige visie van LPF Breda hiermee belangrijker dan ooit tevoren.
Hoe ziet de toekomst eruit met deze permanente vluchtelingenopvang op komst?
Graag informeren wij u wat u zoal kunt verwachten in de nabije en verdere toekomst in Breda. Wij vinden het belangrijk dat u op de hoogte bent van wat er gaat gebeuren en waar we door de vanuit Den Haag opgelegde wetgeving niets meer over te zeggen hebben. Hoe die toekomst er exact uit gaat zien is onzeker en erg onduidelijk maar we weten wel wat er op de korte termijn aan komt.
Afgelopen donderdag publiceerde BN De stem een artikel waaruit blijkt dat de 7 Baronie gemeenten in de regio nog dit jaar duidelijkheid gaan geven aan structurele opvang van 4.800 asielzoekers, statushouders en spoedzoekers. Dit blijkt uit het verslag “samen vangen we het op” wat afgelopen week werd gepresenteerd door voorzitter Mark Buijs. In dit verslag lezen we hoe deze gemeenten in de toekomst zullen gaan samenwerken op het gebied van de opvang van vluchtelingen, statushouders en spoedzoekers. Dit verslag is gericht op samenwerken en solidariteit. Samen met de andere regiogemeenten kwalitatief en kwantitatief inzetten op vluchtelingenopvang. Aan alle factoren en wensen is hierbij gedacht en de doelstellingen zijn dan ook erg ambitieus. Ongelofelijk hoe veel kapitaal, personeel en tijd wordt ingezet voor de opvang van vluchtelingen, statushouders en een deel spoedzoekers. Als je dit vergelijkt met wat er voor de gemiddelde inwoner wordt geregeld qua voorzieningen, ondersteuning en begeleiding is dat verschil wel erg pijnlijk duidelijk, dat terzijde.In dit verslag zien we ook met welke harde aantallen we op korte termijn rekening zullen moeten houden in de baronie gebieden en dus ook in Breda. In het begin van het verslag merken we al direct iets vreemds op, namelijk dat oorlogsvluchtelingen uit Oekraïne iets totaal anders zouden zijn dan oorlogsvluchtelingen uit Syrië en andere landen, want die heten dan ineens wel asielzoekers, een vreemde gewaarwording. Per saldo hebben we dus te maken met een opgave dit jaar van 3.192 asielzoekers, 498 statushouders en 1100 spoedzoekers. We nemen u even kort mee in het rapport.
Opvang Oekraïense vluchtelingen
Welnu, als we deze onnodige en daarmee ook onduidelijke scheiding aanbrengen, laten we dan eens kijken naar de aantallen hiervan. Tot 2025 vangt Breda 676 vluchtelingen op uit Oekraïne in de Koepel, wat het totaal brengt op 1546. Er zijn in de regio nog 140 plekken in ontwikkeling waardoor 100% aan de taakstelling van het rijk wordt voldaan.
Verder komt er dit jaar een plan voor de Oekraïense vluchtelingen op het gebied van huisvesting, onderwijs en particuliere dienstverlening. Ja particulier want verder spreekt het verslag ook nog van ”Naast de opvang in gemeentelijke voorzieningen, hebben ook vele honderden Oekraïners opvang gevonden bij particulieren. Dit heeft onze niet aflatende aandacht en vraagt inzet van de gemeenten.” De vraag is natuurlijk of de gemeente hier helder zicht op heeft. Over welke aantallen spreken we buiten de reguliere opvang, maar intern bij particulieren? Hoe dan ook, tevens hier zien we een grenzeloze inzet en ambitie.
Opvang asielzoekers
Op dit moment worden er 127 alleenreizende minderjarige asielzoekers (AMV) opgevangen in Breda tot 2025. Op dit moment wordt er tevens gewerkt aan een opschaling van opvang asielzoekers (regulier en AMV) naar 300 plaatsen voor de komende 8 jaren en hiermee dus een permanente, structurele invulling. Daarnaast wordt er ingezet op een aanvullend aanbod van 250 plaatsen als deze 300 zijn gerealiseerd.
Verder zien we op dit onderwerp een opmerkelijk citaat:
“Wij kijken naar ruimte voor opvang, maar bepalen wel voorwaarden aan deze vraag. In de Baronie-gemeenten willen we graag alleen asielzoekers opvangen die perspectief hebben in Nederland. Dit om te voorkomen dat de solidariteit voor de opvang van vluchtelingen daalt.”
Je kunt je hierbij afvragen wat hier nu eigenlijk zoal mee bedoelt wordt. Wat voor perspectief en welke mensen zijn dat dan die hier dan aan voldoen? Komen die uit een bepaald land? Hebben die een bepaalde achtergrond, opleiding of arbeidsethos? Dit soort vaagtaal maakt het allemaal niet duidelijker natuurlijk.
- Huisvesting Statushouders
Momenteel zijn er 143 statushouders gevestigd in Breda. Uit dit staatje blijkt helaas alleen niet de afkomst van deze statushouders, alsmede de leeftijd en waar zij momenteel gehuisvest zijn. Wat wel duidelijk is, is dat er voor het einde van het tweede kwartaal nog 128 statushouders bij zullen komen en dat het plan is om in het kader van de 500 beoogde tijdelijke woningen er minimaal 1/3 toe te wijzen aan deze statushouders. Inzake huisvesting statushouders lezen we dat er intensief zal worden samengewerkt om de taakstellingen te behalen. Wat zegt dat nou precies? Er zullen onderling dealtjes/afspraken worden gemaakt en voorwaarden worden afgesproken. Dat houdt ook in dat er waarschijnlijk onderling een overname- en ruilhandel van statushouders zal ontstaan. Je zou er natuurlijk iets van kunnen vinden.
Ok de taakstelling is volbracht. En dan?
Ja, want daar houdt het natuurlijk niet op, dit is natuurlijk een eerste stap op weg naar integratie en inburgering in ons land en dus ook in ons Breda. Er wordt flink ingezet op diverse mogelijkheden om te zorgen om dit succesvol te doen. Denk aan flexibilisering, onderwijs, werkgelegenheid en wonen Ook hier worden kosten noch moeite bespaard.
Flexibilisering.
Wat betekent dat nou eigenlijk? Dit wil zeggen dat de regio voorbereid is op toekomstige asielinstroom en opvang kan bieden aan vluchtelingen. Dit betekent hiermee ook dat de 4800 plekken die gerealiseerd moeten worden nog lang niet het einde zijn van onze inspanningen richting asielopvang en er gekozen wordt voor meerdere kleinschalige opvangplekken van vluchtelingen. Denk hierbij aan heel veel kleine AZC locaties verspreid over de regio, Daarnaast wordt de opvang van minderjarigen nog verder uitgebreid en wordt dit alles regelmatig geëvalueerd. En de gemeenteraad ? Nou, die mag minimaal 1x in het kwartaal meepraten.
Onderwijs & Maatschappelijke ondersteuning
Daarnaast wordt er ook flink ingezet op degelijk onderwijs en maatschappelijke ondersteuning aan minderjarigen via internationale schakelklassen. Op dit moment doen we dit beneden elk peil. Er is onvoldoende ruimte en capaciteit om deze kinderen onderwijs te bieden. Wat je ook vind van het asielbeleid, als de intenties zuiver zijn en je echt wil dat kinderen succesvol integreren dan is onderwijs echt de basis. Als je minderjarigen bewust of onbewust hun ontwikkeling beperkt door na te laten onderwijs te bieden worden de problemen namelijk alleen vergroot met alle gevolgen van dien die we in onze samenleving dan ook zullen merken op allerlei fronten. Belangrijk dus dat we dit goed aanpakken.
Werkgelegenheid.
En dan nu aan het werk zou je zeggen. Ja, maar hoe gaan we dat realiseren? En dan lezen we “Samen met het COA het aanbod aan taallessen, cursussen en trainingen voor evident kansrijke asielzoekers te bepalen” Wederom zou je je met deze cryptische omschrijvingen af kunnen vragen wat voor asielzoekers dat dan wel niet zijn, die “evident kansrijke” asielzoekers. Er wordt ingezet op taalcursussen en aansluiting met vrijwilligerswerk, stages en trainingen. Daarnaast wordt ook intensief samengewerkt met WSP West-Brabant om diverse maatwerktrajecten te ontwikkelen. Natuurlijk is stap 1 aan het werk gaan, maar vooral ook aan het werk blijven en dat is in de praktijk vaak juist wat er mis gaat.
Wonen
Tenslotte wordt aan het einde van dit verslag nog maar eens benoemd wat de plannen zijn met betrekking tot huisvesting van asielzoekers en statushouders via betaalbare woningen, zoals we dat zien in de momenteel geplande tijdelijke woningen in Breda. Ook deze woningen zullen waarschijnlijk niet het einde betekenen van wat er van onze gemeente zal worden gevraagd, het is slechts een eerste stap naar meer huisvesting, en daarmee een eerste stap in deze omvangrijke asielcrisis waarbij er de komende jaren nog meer asielzoekers worden verwacht.
Monitoring en beheer van uit gemeente
Om alles in de regio in goede banen te leiden wordt er ook intern geld gestopt in een gezamenlijk programmateam waarbij intensief samengewerkt wordt om dit allemaal te realiseren en wordt er natuurlijk regelmatig gemonitord en gerapporteerd over de voortgang. Hierbij wordt de rol van de provincie nog belangrijker om dit succesvolle invulling te geven
We lezen in dit rapport heel veel informatie over de aanpak, het beheer en de politieke keuzes die hier de basis vormen. Maar, we lezen in dit rapport ook heel veel niet. We lezen in dit rapport bijvoorbeeld niets over de veiligheid van omwonenden, ondernemers, inwoners, ouderen, kinderen, kortom onze inwoners dus en hoe dit alles wordt gewaarborgd. Ook lezen we niets over leefbaarheid in onze wijken en hoe dit wordt behouden en gemonitord. Ook lezen we niets over de mogelijke risico’s op het gebied van religieuze, culturele en sociaal-maatschappelijke tegenstellingen en hoe daarmee wordt omgegaan. Ook lezen we niets over de mogelijke incidenten intern bij AZC’s en hoe deze worden aangepakt. Denk hierbij aan geweld, naar zichzelf of naar andere vluchtelingen, naar medewerkers of beveiliging. Denk ook bijvoorbeeld aan verboden wapen- en drugsbezit, maar zeker ook hongerstakingen en eisenpakketten inzake voeding en voorzieningen die leiden tot diverse escalaties, om maar een paar voorbeelden te noemen. Tenslotte staat er niets in dit rapport over de mogelijke locaties die de baroniegemeenten in beeld heeft hiervoor en mist het dus nog veel concrete informatie die voor de inwoners van groot belang zijn.
Hoe kijkt LPF naar de asielcrisis en de vluchtelingenopvang in Breda?
Voor wie het nog niet wist, wij zijn als partij erg kritisch op migratie en asiel. Om het zuiver te houden, we hebben niets tegen deze mensen persoonlijk. Zij maken enkel gebruik van wat wij hun in ons land bieden, en wat wij bieden is onverantwoord, onrealistisch en onhoudbaar. Niemand is gebaat bij dit beleid. Elke dag dat op deze wijze het land wordt bestuurd, wordt onder dwang onze tolerantie verder op de proef gesteld, de polarisatie in onze al redelijk ontwrichte samenleving niet geremd en onze veiligheid, leefbaarheid en vrijheid komen elke dag weer een beetje verder onder druk te staan. Met de inspraakbeperkende spreidingswet op komst wordt voor gemeenten de democratische besluitvorming volledig onderuit gehaald.
Door het voortdurende falende asielbeleid en de rampzalige Europese verdragen zijn we beland in een self-made asielcrisis, die zoals het er nu uit ziet gaat uitmonden in een asielramp. Onze voorkeur gaat dan ook uit naar zo snel mogelijk een tijdelijke dan wel permanente asielstop en meer focus op opvang en ondersteuning in de regio. Dit is de enige manier om ons land weer van het slot te halen en weer voor onze inwoners te kunnen zorgen. Om weer de verzorgingsstaat te worden die zij ooit was, van de wieg tot het graf.
Met het huidige kabinetsbeleid en bewezen bestuurlijk onvermogen binnen ons overheidssysteem en de daaruit voortvloeiende puinhopen zoals de enorme asielstroom die dit jaar in ons land zal plaatsvinden zijn we bezorgd over de toekomst, maar zeker ook strijdvaardig en zullen uw belangen blijven vertegenwoordigen en uw zorgen kenbaar en bespreekbaar te maken in de Bredase gemeenteraad. Dit doen we door kritisch te blijven op de politieke keuzes van het college zoals asiel en migratie in Breda en daarbij blijven we natuurlijk ook direct contact houden met u als inwoner zodat we weten wat er speelt in uw wijk, buurt of straat.
